سازمان ملل: ۲۰ میلیون نفر از افغانستانی‌ها با گرسنگی مواجه‌اند
تاریخ انتشار: ۲۳ اسفند ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۷۳۳۱۸۹۷
به گزارش خبرگزاری مهر به نقل از خبرگزاری آناتولی، دفتر هماهنگی امور کمک‌های بشردوستانه سازمان ملل متحد «اوچا» امروز سه شنبه در گزارشی اعلام کرد: افغانستان با داشتن جمعیت ۲۸.۳ میلیون نفر، سال ۲۰۲۳ را به عنوان بزرگ‌ترین و شدیدترین بحران بشردوستانه در جهان آغاز کرد. این نشان دهنده یک وخامت گسترده هم از نظر تعداد و هم از نظر شدت است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در این گزارش آمده است: از ۲۸.۳ میلیون نفری که به کمک نیاز دارند، اقدامات بشردوستانه ۲۳.۷ میلیون نفر را برای دریافت کمک‌های هماهنگ چندبخشی در سال ۲۰۲۳ در اولویت قرار داده اند که برای آن به ۴.۶۲ میلیارد دلار کمک نیاز است.
اوچا در ادامه افزود: این یک جهش بزرگ از ۲۴.۴ میلیون نفر در سال ۲۰۲۲ و ۱۸.۴ میلیون نفر در اوایل سال ۲۰۲۱ است. حدود ۲۰ میلیون نفر تا مارس ۲۰۲۳ با گرسنگی حاد روبرو هستند و ۶ میلیون نفر در سطوح اضطراری و در یک قدمی قحطی قرار دارند که این یکی از بالاترین ارقام جهان به صورت مطلق به شمار می‌رود. نرخ سو تغذیه همچنان بسیار بالا است، به طوری که انتظار می‌رود حدود ۸۷۵ هزار کودک در سال ۲۰۲۳ از سو تغذیه حاد شدید و ۲.۳ میلیون کودک و ۸۴۰ هزار زن از سو تغذیه حاد متوسط رنج ببرند. اگر افغانستان وارد سومین سال خشکسالی شود، وضعیت تغذیه ممکن است تا ۲۰ درصد بیشتر وخیم شود.
در گزارش مذکور همچنین خاطر نشان شده است: افغانستان وارد سومین سال متوالی شرایط خشکسالی و دومین سال رکود اقتصادی فلج کننده خود می‌شود، در حالی که هنوز درگیر عواقب متعاقب دهه ها جنگ و بلایای طبیعی مختلف است.
این نهاد بین‌المللی تاکید کرد: وخامت اقتصادی باعث کاهش شدید درآمد، افزایش بدهی و بیکاری بالا شده است. ۸۰ درصد از خانواده‌ها در سراسر افغانستان کاهش درآمد را تجربه کرده اند. بدهی های مردم افزایش یافته است. سه چهارم درآمد مردم صرف غذا می شود و مقدار بسیار کمی برای رفع سایر نیازهای آنها مانند آموزش و مراقبت های بهداشتی باقی مانده است. تشدید فقر، نقض حقوق بشر و عدم دسترسی به خدمات ضروری وضعیت وخیم را تشدید می کند. این در حالی است که نهادهای بین المللی در سال ۲۰۲۲ با ارسال کمک به بیش از ۲۶.۱ میلیون نفر از قحطی در تابستان گذشته جلوگیری کردند.
این در حالیست که پس از روی کار آمدن گروه طالبان در افغانستان در ۱۵ آگوست سال گذشته و توقف کمک‌های خارجی، این کشور شاهد افزایش بیکاری و فقر بوده و ارزش پول ملی نیز به شدت کاهش یافته است.
از سوی دیگر، آمریکا نیز به بهانه‌های مختلف ۷ میلیارد دلار ذخایر ارزی بانک مرکزی افغانستان را به عنوان بخشی از تحریم‌ها علیه طالبان بلوکه کرده است. کارشناسان حقوق بشر سازمان ملل از دولت آمریکا خواستند تا دارایی بلوکه شده افغانستان را آزاد کند.
گفتنی است که افغانستان پس از ۲ دهه اشغال از سوی نیروهای خارجی به سرکردگی تروریست‌های آمریکایی، اکنون با مشکلات زیادی دست و پنجه نرم می‌کند.
کد خبر 5733607منبع: مهر
کلیدواژه: سازمان ملل متحد افغانستان نقض حقوق بشر روسیه ایران رژیم صهیونیستی اوکراین ایالات متحده امریکا عربستان سعودی فلسطین سوریه عراق اتحادیه اروپا لبنان افغانستان ترکیه نتانیاهو میلیون نفر
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۳۳۱۸۹۷ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
بحران ادبیات داریم
مریم حسینیان با تأکید بر اینکه بحران ادبیات داریم، می‌گوید: مسئله نقد ادبی، کارگاه‌های ادبی و خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های معتبر را از دلایلی می‌دانم که در فضای ادبی ما بحران، ایجاد کرده و این تقصیر مخاطب نیست.
این نویسنده در گفت‌وگو با ایسنا درباره مسئله مخاطب اظهار کرد: در واقع بحران ادبی است که سبب ریزش مخاطب می‌شود یا باعث می‌شود مخاطب سخت سراغ خواندن کارهای جدید برود؛ نباید همیشه توپ را در زمین مخاطب بیندازیم. به نظرم مخاطب خیلی باهوش است.
او با اشاره به تغییرات سیستم اطلاع‌رسانی و معرفی کتاب، گفت: زمانی رسانه‌های معتبری چون مجلات ادبی و مطبوعات و خبرگزاری‌ها که منابع محدود و مشخصی بودند به مخاطب برای انتخاب کتاب کمک می‌کردند و تکلیف مخاطب روشن بود؛ اما حالا هر کسی می‌تواند یک رسانه برای پیشنهاد کتاب باشد که این موضوع به سردرگمی مخاطب منجر می‌شود. همچنین با رشد ناشران خصوصی تعداد عنوان‌های کتاب افزایش پیدا کرده است و ما با دریایی از انواع کتاب‌ها با ژانرهای مختلف مواجه هستیم و نمی‌دانیم کدام را انتخاب کنیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در یک دهه گذشته کثرت کارگاه‌های آموزشی به ادبیات آسیب‌زده است؛ در واقع این موضوع باعث شده نویسندگان جدید با رزومه پروپیمان نداشته باشیم. از هر کارگاهی که در تهران یا شهرستان برگزار می‌شود، دو یا سه نفر کتاب منتشر می‌کنند، در واقع بحران ادبی دقیقاً اینجاست.
او ادامه داد: زمانی که برای انتشار کتاب سخت‌گیری خاصی وجود نداشته باشد و فردی که دوسه سال است شروع به نوشتن کرده با فیلتر کارگاهی که از آن بیرون‌آمده رمان یا مجموعه داستانی می‌نویسد و ناشران نیز کارشناسی سخت‌گیرانه‌ای در ادبیات داستانی نداشته باشند، این موضوع‌ها باعث می‌شود کتاب درجه یک مخصوصاً در ادبیات داستانی نداشته باشیم. در این سال‌ها عنوان‌های گردن‌کلفت نداشتیم.
این داستان‌نویس یادآور شد: در این سال‌ها بحث معرفی کتاب پررنگ بوده؛ اما بحث نقد ادبی کم‌رنگ شده است. مخصوصاً بعد از دوره کرونا و رشد فضای مجازی، هر کسی در صفحه خود کتابی را مطابق سلیقه شخصی‌اش معرفی می‌کند و معیارهایی که قبلاً برای معرفی کتاب وجود داشت، دیگر وجود ندارد. همچنین خاموش‌شدن چراغ جایزه‌های ادبی معتبر نیز در بحران ادبیات مؤثر بوده است؛ به‌هرحال کتاب‌ها از چند مسیر داوری عبور می‌کردند که همه این‌ها فروکش کرده است.
او با بیان اینکه باتوجه‌به قیمت بالا کتاب، کتاب کالای تجملی محسوب می‌شود، گفت: قبلاً مخاطب سه عنوان کتاب که اسمش را شنیده بود می‌خرید و شاید از دوتایش خوشش می‌آمد؛ اما حالا فیلتر مخاطب باتوجه‌به قیمت بالای کتاب، مقداری دقیق‌تر شده و می‌خواهد کتابی را بخرد که مطمئن باشد کتاب خوبی است. در سال‌های اخیر منابع کمک به مخاطب برای انتخاب کتاب، کمتر شده است و به همین دلیل ریزش مخاطب را داشتیم.
حسینیان خاطرنشان کرد: در طول چند سال گذشته عنوان‌های متعدد در ادبیات داستانی دارد منتشر می‌شود اما کتاب‌ها کم‌فروغ هستند. البته این موضوع به نسل‌های مختلف داستان‌نویسی نیز بر می‌گردد و قرار نیست یک جمعیت چند هزارنفره همه نویسنده باشند، از میان آنها شاید ۱۰ نویسنده ماندگار باقی بماند. الان ما با این مسئله مواجه هستیم که به نظرم بحران قابل تأملی است و نامش را بحران ادبیات می‌گذارم و همین باعث می‌شود احساس کنیم بحران مخاطب داریم.
او درباره اینکه گاه این‌طور برداشت می‌شود که نویسنده برای مخاطبان خاصی می‌نویسد و به مخاطب وسیع فکر نمی‌کند، جایگاه مخاطب نیز اظهار کرد: همان‌طور که ادبیات سطح‌بندی شده است، مخاطب نیز سطح‌بندی می‌شود. هر کتابی برای هر مخاطبی نوشته نمی‌شود. ما سبک‌های مختلف نوشتن داریم؛ مخاطبی که کتاب رئالیستی دوست دارد، کتاب رئالیسم جادویی و فانتزی دوست ندارد؛ زیرا مخاطب این اثر نیست. این موضوع نه به معنای پایین‌بودن سطح مخاطب است نه ضعیف‌بودن اثر.
نویسنده «بهار برایم کاموا بیاور» و «ما اینجا داریم می‌میریم» ادامه داد: گاه منِ مخاطب از ناداستان اطلاعی ندارم و زمانی که یک ناداستان می‌خوانم شاید درک درستی از آن نداشته باشم و بگویم کتاب بدی بود. یا ممکن است مخاطبِ ادبیات عامه‌پسند بودم و بعد کتابی از یک نویسنده صاحب‌نام بخوانم و ناگهان با جهانی مواجه شوم که تابه‌حال با آن مواجه نبودم. برخی از نویسنده‌ها سبک خاصی دارند و نمی‌شود گفت نویسنده به مخاطب توجه ندارد. شخصاً این را قبول ندارم و به نظرم در هر ژانر از نویسنده اثر قابل تأملی خلق کند، اثر حتماً خوانده می‌شود.
این داستان‌نویس خاطرنشان کرد: به‌شدت معتقدم اثر خوب هنوز هم سینه‌به‌سینه و از طریق خود مخاطب کشف می‌شود. اگر کار قابل‌تأمل باشد، فرق نمی‌کند از یک کارگاه ادبی بیرون بیاید یا اتاق شخصی یک نویسنده حرفه‌ای، خوانده می‌شود. گاه در کارگاه‌ها اثر شگفت‌انگیزی نوشته می‌شود که نشان می‌دهد نویسنده خوبی است؛ اما نویسنده حرفه‌ای هم داریم که کتاب چهارم و پنجمشان کم‌رمق و اثر ضعیفی است. اگر اثر ضعیف باشد مخاطب درک می‌کند. هر ژانر مخاطب خود را دارد و اگر خوب باشد، حتماً دیده می‌شود.
مریم حسینیان ارتباط خود با مخاطب را عالی می‌داند و با بیان اینکه صفحات مجازی‌اش کاملاً خصوصی است، گفت: در دوران کرونا دو کتاب «بانو گوزن» و «نئوهاوکینگ‌ها» منتشر کردم، دو کتاب با دو سبک متفاوت؛ خب دو سال است درگیر بیماری بودم و «نئوهاوکینگ‌ها» هم روایت این بیماری‌ام است و در این دو سال نمی‌توانستم در جلسه‌ای حضور فیزیکی داشته باشم و همه ارتباط‌هایم مجازی بود و ارتباط خوبی با مخاطبان خود گرفتم. من برای همه مخاطبانم احترام قائلم و جز نویسنده‌هایی هستم که پاسخ تمامی پیام‌ها را می‌دهم. واکنش مخاطبانم برایم مهم است. برایم مهم است که مخاطبانم درباره کتاب‌هایم چه نظری دارند و از جمع‌بندی نظرها استفاده کرده‌ام.
انتهای پیام
استرداد ۸۵ میلیون ریال به حساب زائران حج تمتع ۱۴۰۲